22 października w krakowskim klubie Alchemia i dzień później w Uchu w Gdańsku wystąpi Mike Watt. Towarzyszyć mu będzie Il Sogno Del Marinaio.
Mike Watt to stachanowiec świata muzyki, cieszący się reputacją jednego z najbardziej utalentowanych i kreatywnych basistów wszech czasów.
Pochodzi z San Pedro w Kalifornii, gdzie wraz z D. Boonem utworzył w 1978 grupę The Reactionaries, która rok później przekształciła się w legendarne trio Minutemen. Ich kariera trwała do 23 grudnia 1985, kiedy w wypadku samochodowym zginął D. Boon.
Jego śmierć mocno odcisnęła się na psychice Watta, który rozważał porzucenie działalności muzycznej, aż do 1986 roku, kiedy pochodzący z Ohio Ed Crawford – zagorzały fan Minutemen, który przy ich piosenkach nauczył się grać na gitarze – zdołał przekonać Watta i Hurleya do stworzenia nowego zespołu.
W ten sposób powstało trio Firehose, które jeszcze w tym samym roku zadebiutowało płytowo. W tym samym czasie współtworzył też duet Dos (na dwie gitary basowe, z Kirą Roessler, ex – Black Flag) oraz projekt Ciccone Youth. Po rozpadzie Firehose rozpoczął karierę solową, nagrywając pierwszy album “Ball-Hog or Tugboat?” w 1995. W tym czasie występował często z muzykami zespołów: Sonic Youth, Beastie Boys, Nirvana, Soul Asylum i Screaming Trees.
W 1996 zagrał na płycie “Good God’s Urge” grupy Porno for Pyros. W 1997 nagrał drugi album “Contemplating the Engine Room”, a także utworzył z Stephenem Perkinsem eksperymentalną grupę Banyan. W 2003 został zaproszony przez Iggy’ego Popa do reaktywowanego zespołu The Stooges, z którym występował na najważniejszych scenach świata.
Il Sogno Del Marinaio, zespół założony z włoskimi muzykami Andreą Belfi i Stefano Pilia powstał w roku 2008. Rok później wydali album “La Busta Gialla”. Po serii występów na obu półkulach, między innymi na prestiżowym festiwalu All Tomorrow’s Parties, światło dzienne ujrzał ich nowy album “Canto Secondo”.
Muzycznie, trio wypuszcza się na zupełnie nowe tereny, rozwijając wizje wszystkich muzyków na bazie niepowtarzalnego brzmienia tytana basu – Mike Watta.
