KSU fot. materiały prasowe © Wszelkie prawa zastrzeżone
Zespół początkowo wykonywał typową muzykę punkrockową i z tym nurtem jest powszechnie utożsamiany, z czasem jednak wykształcił własny styl – bliższy szeroko pojętemu rockowi.
Przez pierwsze lata swojej działalności kapela zajmowała się graniem coverów utworów grup takich jak Black Sabbath, Deep Purple czy Led Zeppelin.
W roku 1978 przyjęła nazwę KSU, pochodzącą od tablic rejestracyjnych wydawanych pojazdom w dawnym województwie krośnieńskim (w Ustrzykach Dolnych – KSU). Od tego czasu zaczęła też grać punk rocka.
Członkowie zespołu napisali nawet list do Radia Wolna Europa z prośbą o emisję zagranicznej muzyki rockowej (Sex Pistols, The Damned). KSU od początku istnienia popierało ideę WRB – Wolną Republikę Bieszczad.
Lata 80. to czas wzrostu popularności zespołu. Dzięki znajomości z Kazikiem Staszewskim, grupa wystąpiła w 1980 roku na ogólnopolskim festiwalu zespołów rockowych Nowej Fali w Kołobrzegu i odniosła wielki sukces. Często zmieniał się skład personalny kapeli. Lata 80. to również okres, w którym członkowie zespołu zmuszeni byli do odbycia służby wojskowej.
Dla Siczki – wokalisty KSU, służba w jednostce stała się inspiracją do napisania “1944″, “Po drugiej stronie drzwi”, “Skazanego na 716 dni” czy “Umarłych drzew”. W 1988 roku podczas jednego z koncertów grupa została zauważona przez właściciela studia RSC – Andrzeja Wiśniowskiego. W maju tego samego roku nagrała swój debiutancki album “Pod prąd”. Pod koniec lat 80. powstał następny krążek – “Ustrzyki”.
W 1993 roku ukazał się kolejny album – “Moje Bieszczady”. W połowie lat 90. wydane zostały “Na 15-lecie!” oraz “Bez prądu”, zawierające nowe aranżacje starszych nagrań grupy. W 1997 Eugeniusz “Siczka” Olejarczyk zaczął rejestrować materiał na nowy album “Ludzie bez twarzy”.
Po przerwaniu prac, płyta ukazała się w 2002 roku. W roku 2008 zespół obchodził 30-lecie swojego istnienia, co zaowocowało wydawnictwem “XXX-lecie, Akustycznie”. Zawiera ono starsze nagrania grupy wykonane w konwencji folkowo-akustycznej.
Na najnowszym albumie “Dwa narody” znalazło się 20 kompozycji , w których usłyszeć można różne instrumenty folkowe – współczesne i dawne, m.in. skrzypce, harfę, flety czy sopiłkę. Wzbogacają one muzykę, która jednocześnie nie traci swojego punkowego charakteru.