Teledysk został wyreżyserowany przez Julię Marcell, a autorkami scenariusza są Julia, Magdalena Klaman i Julia Sausen.
Produkcja: Sławek Richert, Michał Zamencki Warsaw Production. Zdjęcia i montaż: Dominika Podczaska.
Napisana z lekkością i dużą dawką humoru, „Proxy”, to płyta „na zewnątrz”. Opisuje naszą kolorową, dziwną, czasem niezrozumiałą rzeczywistość, choć nie bez pewnej dozy czułości. Jest spojrzeniem od strony popkultury, miesza konteksty, bawi się odniesieniami, ale mówi bezpośrednio, zwięźle i do sedna.
O wolności od wyboru, o przyzwyczajeniu do pewnego komfortu, o polach magnetycznych, szybach niebieskich od telewizorów, dbaniu o kontekst i ogólnym podnieceniu. Nie zawsze śmiertelnie poważna, w większości poważnie bujająca, od góry do dołu i wzdłuż i wszerz, jest to płyta pop.
Na ucho przyjemna, miękka w dotyku i tuląca do piersi, folguje sobie tekstowo strzelając charakternie w bardzo określone strony. Bardziej zaprasza do tańca niż do różańca, choć oferuje wartość kontemplacyjną wszystkim jej poszukiwaczom. Z wyłącznie polskimi tekstami, które z radością czerpią z pełnej gamy możliwości zabawy słowem, jaką polski język stwarza.
Tak jak poprzednia płyta – „Proxy” została wyprodukowana przez Julię i Thomasa Fietza i nagrana z zespołem, z którym Julia na co dzień koncertuje.
Bartek Chaciński w recenzji w POLITYCE napisał o „Proxy”: „Lirycznie delikatniejsza od Masłowskiej, ale bardziej konkretna niż Koteluk, wokalnie bardziej rozśpiewana od Peszek (…) trochę jakbyśmy dotąd oglądali Marcell w trzech wymiarach i dokonali odkrycia poznając nowy”. („Czwarty wymiar” 5/6)
ZOBACZ TELEDYSK
JULIA MARCELL – TARANTINO
Tekst piosenki
Julia Marcell – Tarantino
Jak będę chciała latać,
to zrobię sobie balony
montowane pod skórą,
zostanę androidem.
Dopompuję powietrza,
nadmucha się tak dobrze,
że nad ziemią się uniosę,
będę na wszystkich patrzeć z góry.
Polecę jak latawiec…
Dmuchawce, latawce, wiatr,
pode mną z Ikei świat.
Szyby niebieskie od telewizorów.
Cellulit i celuloid.
Dmuchawce, latawce, wiatr,
pode mną z Ikei świat.
Szyby niebieskie od telewizorów.
Cellulit i celuloid
Kiedy byłam małą dziewczynką,
modliłam się o urodę.
Dzisiaj jestem już pewna –
wolę być ładna niż mądra.
Na co komu ta mądrość?
Tylko się człowiek stresuje.
Głupotę ci każdy wybaczy,
brzydoty nie daruje.
W telewizorach – przemoc,
w galeriach handlowych – przemoc,
z okładek kobiecych pism – przemoc
uśmiecha się w bikini,
i mówi: “Życie za pysk trzymaj,
niech się za bardzo nie ślini.”
Dmuchawce, latawce, wiatr,
pode mną z Ikei świat.
Szyby niebieskie od telewizorów.
Cellulit i celuloid.
Dmuchawce, latawce, wiatr,
pode mną z Ikei świat.
Szyby niebieskie od telewizorów.
Cellulit i celuloid.
Słyszę: “Piękna dziewczyno,
jeśli boisz się przemocy,
jeśli nie możesz zasnąć,
nie czytaj Biblii na noc
to dopiero Tarantino!
Nie czytaj piękna dziewczyno,
za ładna jesteś na to.”
Lustereczko powiedz przecie,
dlaczego nic nie mówisz?
Już stoję na najwyższym piętrze,
stoję i drapię chmury.
I nie mam jak zejść z tej góry.
Wyżej niż sięga mi głowa.
Już wszyscy wrogowie we krwi,
a ja pragnę ich wskrzesić i wybić od nowa.
I wyżej niż pałać kultury
i czuję taką moc przedziwną,
mam wrażenie, że jak skoczę,
to wcale nie spadnę, tylko
Polecę jak latawiec….
Dmuchawce, latawce, wiatr,
pode mną z Ikei świat.
Szyby niebieskie od telewizorów.
Cellulit i celuloid.
Dmuchawce, latawce, wiatr,
pode mną z Ikei świat.
Szyby niebieskie od telewizorów.
Cellulit i celuloid.