Krystyna Feldman: od pięknej lwowskiej aktorki do legendy polskiego kina. Była jedną z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych polskich aktorek. Zagrała ponad 100 ról filmowych i telewizyjnych, a także występowała na scenach teatralnych przez ponad 70 lat. Jednak jej kariera nie była łatwa ani prosta. Przez wiele lat musiała się zmagać z konkurencją i stereotypami, dopóki nie osiągnęła sukcesu i uznania w dojrzałym wieku.
Krystyna Feldman (1916-2007) była jedną z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych polskich aktorek. Zagrała ponad 100 ról filmowych i telewizyjnych oraz setki ról teatralnych. Dwukrotnie zdobyła Orła za drugoplanową rolę w filmie “To ja, złodziej” i pierwszoplanową w filmie “Mój Nikifor”. Znana była głównie z roli babki Kiepskiej w sitcomie “Świat według Kiepskich”, malarza Nikifora w filmie “Mój Nikifor” oraz wielu wyrazistych ról epizodycznych.
Jednak mało kto wie, że Krystyna Feldman miała również bardzo ciekawe i burzliwe życie prywatne oraz że w młodości była naprawdę ładną kobietą. Jak wyglądała? Jak przebiegała jej kariera? Kim byli mężczyźni jej życia? Oto kilka faktów o niezapomnianej artystce.
Urodziła się we Lwowie w rodzinie aktorskiej
Krystyna Feldman urodziła się 1 marca 1916 roku we Lwowie, w rodzinie polsko-żydowskiej. Jej dziadek był inspektorem policji w Krakowie, a jej rodzice byli znanymi aktorami teatralnymi: Ferdynand Feldman specjalizował się w rolach szekspirowskich, a Katarzyna Feldman była śpiewaczką operową i mezzosopranistką. Krystyna miała starszego brata Jurka.
Od najmłodszych lat Krystyna interesowała się teatrem i występowała na scenach lwowskich jako dziecko. Po śmierci ojca w 1919 roku uczęszczała do prywatnego studia aktorskiego prowadzonego przez Janusza Strachockiego. W 1934 roku ukończyła gimnazjum im. Królowej Jadwigi we Lwowie, a trzy lata później Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej w Warszawie.
Zadebiutowała na scenie Teatru Miejskiego we Lwowie
W 1937 roku Krystyna Feldman zadebiutowała na scenie Teatru Miejskiego we Lwowie jako siedemnastolatka. Grała tam głównie role komediowe i charakterystyczne. W 1939 roku została zaangażowana do teatru w Łucku, ale po wybuchu II wojny światowej wróciła do Lwowa.
Podczas okupacji niemieckiej ukrywała się pod fałszywym nazwiskiem Maria Sawicka i pracowała jako sprzątaczka i kelnerka. W 1942 roku została zaprzysiężona jako żołnierz Armii Krajowej i pełniłą funkcję łączniczki.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Lwowa wróciła na scenę teatru lwowskiego i zagrała męską rolę Staszka w “Weselu” Wyspiańskiego pod reżyserią Aleksandra Bardiniego.
Następnie występowała kolejno w teatrach w Opolu, Jeleniej Górze, Szczecinie, Łodzi i Krakowie . W 1976 roku osiadła na stałe w Poznaniu, gdzie związała się z Teatrem Polskim i Teatrem Nowym.
Swoją filmową karierę rozpoczęła w 1953 roku rolą dewotki w socrealistycznym filmie Celuloza Jerzego Kawalerowicza. Od tego czasu często pojawiała się na ekranie jako charakterystyczna postać drugoplanowa – prostolinijna chłopka, surowa matrona lub zabobonna staruszka. Zagrała m.in. koleżankę z pracy bohaterki Kapelusza pana Anatola (1957) Jana Rybkowskiego , lokatorkę oszustki mającej boskie objawienia w Głosie z tamtego świata (1962) Stanisława Różewicza , czy babkę Rozalkę ze Świata według Kiepskich (od 1999) Patricka Yoki i Jacka Tarasiuka.
W 2000 roku otrzymała swoją pierwszą nagrodę Orzeł za rolę drugoplanową jako matka głównego bohatera filmu “To ja, złodziej” (1999) Jacka Bromskiego. Miała już wtedy 84 lata. Pięć lat później zdobyła kolejnego Orzeł za rolę pierwszoplanową jako malarz Nikifor Krynicki w filmie “Mój Nikifor” (2004) Krzysztofa Krauzego. Było to nie lada wyzwanie dla aktorki – musiała zmienić swój głos, mimikę i sposób poruszania się oraz nosić specjalny makijaż.
Krystyna Feldman była aktywna zawodowo do końca życia. Zmarła w 2007 roku w Poznaniu po krótkiej chorobie nowotworowej.
%20by%C5%82a%20jedn%C4%85%20z%20najwybitniejszych%20i%20najbardziej%20wszechstronnych%20polskich%20aktorek.%20){kind=link}